Lexo Kur'an
Falenderimi i takon Allahut xh.sh tek ai
falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka hyjni tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij. "O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102
Allahu nuk do t’i krijonte njerëzit shkel e shko e as qe do t’i lente mbi tokë të paudhëzuar. I menqur është ai qe din urtësinë e ekzistencës së tij, e vazhdon dhe zhvillon jeten me mëndjehollësi, e len këtë botë mbrapa vete pa u nënshtruar e përbuzur. Qysh heret në histori njerëzit I kanë munduar këtu pytje: nga kemi ardhur? Si jetojmë? E ku do shkojmë?
Është e vertetë se shumë prej njerëzve nuk janë interesuar për përgjigjjet e këtyre pyetjeve, dolen nga kjo botë ashtu sikur erdhen pa ditur asgjë.!! Kurse disa njerëz tjerë e lodhen veten e tyre duke hulumtuar për të vëretën, kaluan tërë jetën e tyre e nuk arritën ta gjejnë atë, apo kanë arritur deri tek ndonjë resolutë, ku menduan se ajo është për të cilen kan hulumtuar, e kurse mes tij dhe të vërtetës ka me mijëra mila. Një pakicë e tyre kanë arritur në periferi të vërtetës,u mishnuan më të dhe gjetën prehjen në të. Mirëpo Allahu nuk la robët e Vet në këtë konfuzitet. Ai është shumë më i Mëshirëshëm për ta se sa ti len në dorë të fatit, në atë mënyrë që ata të pengohen në përpjekjet e tyre për ta arritur të vërtetën. Për atë Allahu dërgoi të derguar nga ana e Tij, të cilët barten të vërtetën tek njerëzit, ata e shpjeguan këtë çështje pa ndonjë vështirësi e pandonjë kompleksivitet. Më këtë ata ndihmojnë të mençurit por edhe ata qe janë më pak të urtë ku për të arritur ta dinin një gjë të tillë do shpenzonin me dhjetra vite për të ditur sekretin e jetës. Kështuqe ndoshta dikush ndoshta do humbej fare, e dikush do ndahej nga ajo udhë, e dikush ndoshta do të arrinte ta njihte një sinjal të vërtetës e ata janë të pakët.
Është e vërtet se Allahu prej se ekziston jeta dhe të kuptuarit dërgoi pejgamber qe ti njoftonte ata më Vetën e Tij, tu shpjegon qëllimin e krijimit të tyre, e po ashtu ua kujton edhe rrjedhën e tyre se ku do përfundojnë ata dhe bota si dhe i përgëzon mirëberësit më shpërblime kurse keqbërësit i kërcnon me denim.
Kështu i thotë Allahu të derguarit të Vet Muhamedit a.s :
“Vërtetë ti je tërheqës vrejtje. Ne të derguam ty me të vërtetën, sihariques e tërheqës vrejtje, e nuk ka ymmet-popull- qe nuk i kemi dërguar tërheqës (pejgamber) vrejtje” Fatir 23-24
Kur’ani është zëri të vërtetës më të cilën është ndërtuar toka e qiejt. Kuptimet e tij janë rreze në të cilat reflektohen kuptimet e shpalljes së lartë hyjnore. Më këtë shpallje u ballafaquan të parët dhe të mbramit. Përmes këtyre kuptimeve arriten të gjithë ata qe deshën të dijnë të vërtetën se nga erdhen ? E si jetojnë? dhe ku do shkojnë?
Është e vërtetë se Kur’ani fisniik nuk ka zbritur për vëtëmse para 14 shekujve edhe pse kuptimet e tij të vjetra-të reja në të janë përmbledhjet e shpalljeve të mëparshme, këshillat e drejtuara njerëzimit qysh nga agimi i historisë. Kur’ani është përmbledhje e urtësive të mëdha, të cilat tingëlluan në veshët e popujve në kohëra të ndryshme. Në të shofim një eksponim të përpikt të udhëzimeve qiellore për të cilat pati nevojë toka përgjat brezave të kaluar. Për atë ai është përmbledhje e të vërtetave të pandryshuara e skjarues i kujdesit hyjnore ndaj robëve të Tij prej se u krijuan e deri sot e derisa të mbaroj kjo botë. Lidhur ë këtë të vërtet thotë Allahu xh.xh duke theksuar disa këshilla të Tij.: “ Vërtetë kjo ( që thotë Kur’ani) ishte në fletushkaat e para( shpalljet e ndryshme të pejgamberëve). Fletushkat e Ibrahimit dhe Muses.” El ealaa 18-19.
Dhe thotë pasiqe të këtë treguar historinë e popujve dhe të pejgamberëve të kaluar dhe përmbledh shenimet për një numër të madh të tyre :
“Edhe në këtë (ngjarje) ka argumente, po shumica e tyre nuk u bënë besimtarë. E Zoti ytë është padyshim i plotëfuqijshmi dhe i mëshirëshmi. E edhe ai (Kur’ani) është shpallje e Zotit të botëve. Atë e solli shpirti besnik (Xhibrili). E solli në zemrën tënde, për të qenë ti prej atyre që tërheqin vrejtjen (pejgamber). (të shpallem )Më gjuhë të kulluar arabe. Dhe se ai (Kur’ani ) është i përmendur edhe në librat e mëparshëm.” Esh-shuaraa 190-196
Kurse kur flet për shkatërrimin e popujve të mëparshëm thotë: “Për arsye se kur u thuhej atyre: Nuk ka Zot tjetër përveç Allahut, ata e mbanin vetën lartë. Dhe thoshin: “ A do ti braktisim ne zotat tanë për një poet të çmendur? Jo por ai u solli të vërtetën dhe vërtetoi të derguarit e parë.” Es-safaat 35-37E pejgamberi që erdhi më këtë libër e dinte se po përtrintte dinin-fenë, ai restauroj pjesët që ishin rrënuar, sqaroj simptomet e shenjat që ishin shlyer, prandaj edhe thotë pejgamberi a.s: “ Ua solla dinin-fenë, të pastër e të çiltër, e sikur Musa të ishte gjallë tash, nuk do bënte ndonjë gjë tjetër përvetëmse do të ndiqte rrugën time”
Vërtetë, sikur Musa a.s të ishte gjallë nuk do bënte tjetër vetëmse do ndiqte rrugën e tij( Muhamedit a.s). E njëjta gjë është edhe për pejgamberët tjerë, ngase pejgamberi i fundit erdhi qe të zbatoj thesarin e atyre qe i paraprinë atij në këtë botë, erdhi qe të ndërtoj mbi bazat e thesarit të e tyre atë që përputhet më qëllimet e tyre. Libri i tij është libri më i përpikët qe tregon se si u tha Nuhi a.s poopullit të vet, e si u tha Ibrahimi a.s popullit të vet si dhe çka i tha secili pejgamber popullit të vet duke e udhëzuar. Vërtetë Kur’ani është udhëzim për tërë jetën.
Nëse argumentet e universit janë argumente qe heshtin, njerëzit nxjerrin nga to gjykime e ide e mësime, argumentet e Kur’anit janë argumente qe flasin, njoftojnë njerëzit me Zotin e tyre si dhe udhëheqin ata. Allahu xh.xh i krijoj njerëzit në këtë univers gjigant, i bëri ata të jetojnë në një pjesë të këtij universi, atyre u dha urtësi e mëndjemprehtësi të etshme për të dijtur atë qe e rrethon dhe atë qe është largë tij. Zoti nuk i la në konfuzitet e të humbur qe të shkapetën në një sferë të paudhëzim. Asesi nuk i la pa udhëzues të qetë qe do ti udhëzonte më mirësi e experiencë në rrugët e ndryshme e qe nuk do ti humbte e as nuk do habitej. Po vërtetë ata kanë me vete udhëzimin e Zotit të cilin e bartën brez pas brezi pejgamberët, të cilët dhanë përpjekjet e tyre gjatë jetës qe ti mësonin e udhëzonin njerëzit.
Ky udhëzim shoqëroi njerëzimin qysh nga agimi i historisë së tyre, ky udhëzim më vonë u shkallëzua në forma e metoda të ndryshme përgjatë historisë derisa përfundoj në këtë formë stabile në librin e mrekullueshem. Kështu iu shkrue amëshimi këtyre udhëzimeve, të mbesin përherë fanarë ndriçues i të vërtetës dhe garantues i udhëzimit .
Ai qe e krijoj jetën më plotë sekrete, nuk e la atë enigma të pazberthyeme për ata që kalojnë në të, për atë bëri qe feja të jetë çelësi qe hap dhe dëshifron këto enigma. Ai bëri Kur’anin burim feje të përmbledhë të gjitha mësimet e Tij prej ezelit-nga fillimi ii krijimitt deri në përfundim..
Përputhshmëria e Kur’anit më të vërtetat e universit është e vërteta e pamohueshme ngase Zbritesi i Kur’anit njehërit edhe Ai qe i bën retë të levizin. Është e pamundëshme të ketë konfrontim mes të vërtetave të Kur’anit dhe të vërtetave të universit, ashtu sikur është e pamundëshme të konfrontohet fjala e të dijshmit dhe vepra e tij. Realiteti është se Kur’ani është shprehje eAllahut (krijese qe flet), kurse universi gjigant është një Kur’an tjetër qe heshtë, qe të dy dalin nga një esencë dhe qe të dy kanë një qellim. Ndoshta këtu qëndron sekreti i betimeve të Allahut qe theksojnë këtë kuptim në thënjët e Tij:
“Betohem në shuarjen (përendimin) e yjëve. E ai është betim i madh, sikur ta dini. Se më të vërtetë ai është Kur’ani i famshëm. Është në një libër të ruajtur. Atë nuk e prekë kush, vetëm të pastrit. Është i zbritur prej Zotit të botëve.” Elvakiah
Betimi në këto planete në këtë univers të gjerë, në të cilin lindin e përendojnë, është një shenjë qe tregon vendin e lartë të Kur’anit qe ne duhet kemi rrëspekt të veçant për të! Sikur është një univers tjetër më kuptime të gjëra e gjithëpërfshirëse pran botës materiale në të cilën jetomë.
Ky betim është përseritur në forma të ngjashme në suret tjera. Betimi ishte edhe në krijesat e Allahut që shifen e nuk shifen.
Atë që ne e përceptojmë nga ky univers është shumë më pak se sa ajo që ne nuk e shofim. Në të gjitha këto Allahu u betua se Kur’ani është mrekulli qe ka buruar nga Ai, i Lartëmadhëruar është Ai, Kur’ani nuk ka mundësi të jetë nga ndonjë krijesë cila do qoftë ajo.:
“Pra unë betohem në atë qe e shihni! Edhe në atë qe nuk e shihni! Se më të vërtetë ai (Kur’ani) është fjalë e (Zotit) që e lexon i dërguari i ndershëm. Ai nuk është fjalë e ndonjë poeti, po ju nuk besoni. Nuk është as fjalë e ndonjë falltori, por ju nuk përkujtoheni. Është zbritje prej Zotit të botëve!
El vakiah 38- 43
Ky betim na paraqitet edhe në formë tjetër duke theksuar vendin dhe kohën se bashku si dhe duke përfshier në vete edhe gjallesa tjera të cilat janë drejtuar drejt fundit të tyre të gaditur. Dalin nga errësira e natës qe ti paraqiten kjartësisë së ditës, i dhan lamtumirën lëvizjes së ditës dhe presin qetësinë e natës. Kështu sillet toka duke përqafuar faqet e yjëve natën pas të ketë notuar ditën për një kohë në rrezet e diellit.
“ Betohem fuqimisht në yjet që tërhiqen (ditën, e ndriçojnë natën). Që udhëtojnë e fshihen. Pasha natën kur ajo ia behën më errësirë. Pasha agimin kur ai merr frymë ( shkrep)! S’ka dyshim se ai (Kur’ani) është thënie e të dërguarit fisnik (që e pranoj prej Zotit). Që është i fortë dhe qe ka vend të lartë të Zoti i arshit.Që është i rrespektuar atje (në mesin e engjujve) dhe besnik. Nuk është i marrë shoku i juaj (Muhammedi a.s)” Et-tekvir 15-22
Ky Kur’an në të cilin bëhet betimi është fjala e pejgamberit fisnik, më të e dërgoi Zoti arshit të shënjt ta njoftoj jetën më të vërtetën El-hak e të mos humbet sado që të zgjat koha dhe sido që të marr jeta ndonjë trajtim gjatë përpjekjeve në këtë botë.
Duke pas parasyshë se Kur’ani fisnik ishte bazë e civilizimit të madh njerëzore, ai ishte edhe motivues i revulucioni shpirtrorë e ideore, ai përcolli e përshkroj historinë e botës përgjatë etapave të ndryshme. Ne do mundohemi më ndihmen e Allahut ti skjarojmë shkurtazi disa specifika të lëvizjeve të cilat kan ndikim të pamohueshëm dhe të thellë në jetë.
Është e vërtetë se suksesi i renesancave dhe qendrimi i tyre është i lidhur ngusht më ndjenjat dhe idetë,them troç avansimi dhe ngritja e vërtetë nuk mund të realizohet ndryshe përvetëmse duke u bazuar në ndjenjat fertile dhe ciltërsinë e ideve. Për atë është e domosdoshme qe revolucionet sociale të paraprihen nga revulucionet letrare, të cilat do ti mbushnin zemrat dhe mendjet më besim e mbështetje për ato revulucione. Popujt mund të ballafaqohen më lëkundje të përkohshme, madje thymje të ndryshme apo edhe triumfe e fitore të shpejta, civilizimet mund të ballafaqohen më fenomenin e baticës dhe zbaticës për shkaqe të ndryshme qoftë lokale apo edhe personale.Në të gjitha këto çështje historianët i shikojnë më një sy vrojtues pa pritur ndonjë rezultat afatgjatë. Ndërsa renesancat të cilat shoqërohen më vigjilencë të gjere njerëzorë e përmbushen me emocione vullkanike dhe shiket profande, këto çështje janë të rrëzikshme dhe më konsekuenca.!!
Për shëmbull sot shofim atë se çka bëri Muhamed Ali Pasha, mëkëmbësi i Egjiptit para një shekulli, ky njeri ka ba ndryshime gjigante dhe esenciale në tërë vendin, triumfet e tij ushtarake ishin shumë të mëdha saqe nuk mbahen mend më shekuj, ky njeri i mbushi më frikë zemrat e armiqëve të tij. Kështu këto vënde u bashkuan kundër tij dhe iu kundërvyen të gjithë se bashku dhe e munden atë në tokë dhe në det. Mesa vdiq ky burrë më të vdiq edhe rënesanca që e ndërtoj ai.! Athua përse ?
Ngase kjo renesance nuk kishte rrenjet ne ndjenjat e populates se pergjitheshme, poashtu kjo renesance nuk kishte me vetee gard shkrimtaresh e ideologësh të cilët do ta prezantonin atë, po ashtu rreth kësaj renesancë nuk u afruan dietarët e letrarët, të cilët duhej ta përcillnin rrënjën e kësaj renesancë në trollin e duhur ku do i garantohej jeta e ti garantohej zhvillimi dhe vazhdimi i saj.
Krahaso këtë lëvizje që e bëri ushtaraku Muhamed Ali dhe lëvizjen që i parapriu kësaj lëvizje disa vite, kam për qellim lëvizjen e të drejtave të njeriut në Francë. Kësaj lëvizje i paraprinë përpjekjet e dietareve,letrave e publicistëve, të cilët mbollën në gjak këtë lëvizje dashurinë për lirinë dhe urrejtjen për padrejtësinë. Artikujt e tyre shtonin flaken e dashurise në zemrat e publikut dhe ndriconin rrugën e ardhmnerisë dhe aktualitetin. Krahaso gjithë ashtu edhe këtë lëvizje edhe më revulucionin e klasave të cilen e ndezën rusët. Ata ban që propaganda tërheqëse ti paraprinte dhe të përcillte revulucionit. Formuan parimet e tyre i bazuan në shpresat e ëndërrat e atyre qe ishin të shtypur dhe ëndërrat atyre e ambicioze..Në çfardo rasti kur pësonin ndonjë humbje e raamje, së shpejti gjenin kush u dilte në ndihmë në përpjekjet e reja të revulucionit me shpresa afatëgjate. Një gjë e tillë vërteton atë që tham më parë se ngritjet e mëdha nuk qendrojnë e vazhdojnë për vetëmse sa është lidhëshmëria e ndjenjave dhe ideve më vete shpirtin dhe mëndjen e njeriut.
Renesanca që shoqëroi Kur’anin është një shoqërim i ditës me diellin. Ajo gjet shkaqet e jetës dhe lulëzimit në këtë libër në atë mënyrë që fascionon mëndjet e mendimtarëve.
Ky Kur’an i siguroj rënesancës Islame elemente të ekzistencës dhe kompletimit në atë mënyrë që nuk do arrinin formonin njëmijë minsitri të propagandas që do të rreshtohenin për të ushqyer ndjenjat e emocionet dhe mendimet më mijëra filma vigjilentë dhe oratorë të rangut të lartë.
Ky Kur’an ishte për lëvizjen Islame gazeta, radio, libër dhe oratoria e saj. Nga ajetet e tij u lekundën e dridhen breza e breza te stagnuara ku morrën dridhjen e jetës, më ndihmën e tij i thyen prangat e xhahiljetit të parë ku mbi të ndërtuan një rënesancë të re e cila u karakterizua më të vërteta dhe llogot e veta: rënesance e cila nuk u ndertua e nuk u nis vetëm nga një njeri dhe të vdes më të, por kjo rënesancë buron nga thellësitë e shpirtërave të cilët besuan fuqimisht e padyshim dhe më bindje. Në atë mënyrë që pothuejse secili nga këta bartës të këtij misioni janë njehërit edhe :
“Thuaj : “Namazi im, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime janë thjeshtë për Allahun Zotin e botëve!
Ai nuk ka shok ( nuk adhuroj tjetër) Më këtë.( thjeshtësi të adhurimit vetëm për Zotin) jam I urdhëruar dhe jam i pari i muslimanëve (i pari që e pranoi dhe i bindem)! El-enaam 162-163.
Islami persosi lidhjen e mesazhit të vet qiellor më ata që e pranuan atë si dhe jetës të cilën deshirojnë ta jetojnë ata. Kur’ani ishte mbështetës esencial e shpirtërore dhe mëndore i përpjekjeve të ndjekësve të vet dhe i punës së tyre të sistematizuar në orientimin e tyre në jetë si dhe riorientimin e saj në baza më të forta. Kur hyjmë në kapitullin e krhasimit në mes shtyllave letrare të revulucioneve të ndryshme, gjejmë se lidhëshmëria e muslimanit më Kur’anin është shumë më e fortë dhe e pastër se sa lidhëshmëria e komunistëve më librin e “Marksit” e të tjerëve. Si dhe të demokratëve më librin e “Ruso” e të tjerëve. Vërshimi ideor qe nep Kur’ani dhe çlirimi i gjokeseve nga ai rritë entuziazmin për të, ai është largë krahasimit më çfardo rënesance dhe revulucioni qoftë në të kaluaren e lashtë aapo edhe të afërt.
“ A nuk e shf se shpata prêt më forcën e vet edhe nëse thuhet se shpata lëvizen nga shkopi”
Suksesi i propagandës shpirtërore dhe ideore që Kur’ani e krijojë ( në zemrat e mendjet e besimtarëve),ai hodhi dobësinë në zemrat e armiqëve të vet. Ata e luftuan atë (Islamin e Kura’anin ) por në zemrat e tyre kishte dyshim në qëndrimet dhe çështjet e tyre. Egzistojnë më mijëra njerëz që e luftojnë Islamin e në mbrendine e tyre kan rrespekt për të vërtetën e tij dhe vërtetojnë mesazhin e tij. Kur’ani shtroj argumentet e veta dhe metodat e veta në mënyrë të qartë e të prerë çka nuk la vend për dyshim që mund të depërtonte në shpirtërat e njerëzve, thirrja e tij ishte e lartë sa nuk tejkalohet. Nuk ka sukses më të madh për mesazhin sesa kur armik e ndien në mbrendinë e vet se ai nuk është në të drejtë. Nuk ka sukses më të madh për mesazhin se sa kur ky mesazh arrinë të ndikoj në radhët e armikut deri në atë shkallë që të ndaj njeriun nga vetëvetja e tij!?
Kur’ani arriti të ketë këtë ndikim tek miqët dhe armiqët me disa sekrete e mrekulli të cilat i prezentuan dietarët nga libri i Zotit dhe disa sekrete të amshueshmërisë të cilën ia dha Zoti ajeteve të tij.Adhuruesit e mrekullive materiale nuk i pëlqenin këto konsekuenca të ndikimit të tij. Ata thonin
Duke shpresuar : “Sikur të ishte ndonjë Kur’an që më të do të ecnin malet, që më të do të plasej toka, që më të do të flisnin të vdekurit” Er-rra’d 31
Jo. Më këtë Kur’an ecin burrat ( njerëzit), më të ndreqet toka e më të flasin të gjallit. Ky libër riformon jetën në modele të reja, e shpirtërave iu kthen shikimin e shëndoshë , njerëzit i mbron nga e keqja e djajëve, ndytësitë e të marrëve dhe traditat e injorantëve dhe mohuesve. Ky është libri i ekzistences, atë e njef kush njef vetën e vet dhe kush din qellimin e jetës së vet që nga fillimi e deri në mbarim, ndërsa mohuesit do ta dijn të vërtetën e tij nesër nëse nuk e dijn sot. “ Jo, (ata nuk besojnë) se e tërë çështja i takon vetëm Allahut. A nuk e kanë të qartë ata që besuan se, sikur të donte Allahu do ti drejtonte në rrugë të drejtë të gjithë njerëzit, por ata që nuk besuan e për shkak të asaj që bënë, do t’i godas vazhdimisht fatkëqësi e kohës ose do ta rrethojë ( fatkëqësia) vendin e tyre deri sa të vijë urdhëri i Allahut. Allahu nuk e then premtimin” Er-rra’d Kur’ani View High function
Poezi islame
Falenderimi i takon Allahut xh.sh tek ai
falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka hyjni tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij. "O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" (Ali Imran: 102
Allahu nuk do t’i krijonte njerëzit shkel e shko e as qe do t’i lente mbi tokë të paudhëzuar. I menqur është ai qe din urtësinë e ekzistencës së tij, e vazhdon dhe zhvillon jeten me mëndjehollësi, e len këtë botë mbrapa vete pa u nënshtruar e përbuzur. Qysh heret në histori njerëzit I kanë munduar këtu pytje: nga kemi ardhur? Si jetojmë? E ku do shkojmë?
Është e vertetë se shumë prej njerëzve nuk janë interesuar për përgjigjjet e këtyre pyetjeve, dolen nga kjo botë ashtu sikur erdhen pa ditur asgjë.!! Kurse disa njerëz tjerë e lodhen veten e tyre duke hulumtuar për të vëretën, kaluan tërë jetën e tyre e nuk arritën ta gjejnë atë, apo kanë arritur deri tek ndonjë resolutë, ku menduan se ajo është për të cilen kan hulumtuar, e kurse mes tij dhe të vërtetës ka me mijëra mila. Një pakicë e tyre kanë arritur në periferi të vërtetës,u mishnuan më të dhe gjetën prehjen në të. Mirëpo Allahu nuk la robët e Vet në këtë konfuzitet. Ai është shumë më i Mëshirëshëm për ta se sa ti len në dorë të fatit, në atë mënyrë që ata të pengohen në përpjekjet e tyre për ta arritur të vërtetën. Për atë Allahu dërgoi të derguar nga ana e Tij, të cilët barten të vërtetën tek njerëzit, ata e shpjeguan këtë çështje pa ndonjë vështirësi e pandonjë kompleksivitet. Më këtë ata ndihmojnë të mençurit por edhe ata qe janë më pak të urtë ku për të arritur ta dinin një gjë të tillë do shpenzonin me dhjetra vite për të ditur sekretin e jetës. Kështuqe ndoshta dikush ndoshta do humbej fare, e dikush do ndahej nga ajo udhë, e dikush ndoshta do të arrinte ta njihte një sinjal të vërtetës e ata janë të pakët.
Është e vërtet se Allahu prej se ekziston jeta dhe të kuptuarit dërgoi pejgamber qe ti njoftonte ata më Vetën e Tij, tu shpjegon qëllimin e krijimit të tyre, e po ashtu ua kujton edhe rrjedhën e tyre se ku do përfundojnë ata dhe bota si dhe i përgëzon mirëberësit më shpërblime kurse keqbërësit i kërcnon me denim.
Kështu i thotë Allahu të derguarit të Vet Muhamedit a.s :
“Vërtetë ti je tërheqës vrejtje. Ne të derguam ty me të vërtetën, sihariques e tërheqës vrejtje, e nuk ka ymmet-popull- qe nuk i kemi dërguar tërheqës (pejgamber) vrejtje” Fatir 23-24
Kur’ani është zëri të vërtetës më të cilën është ndërtuar toka e qiejt. Kuptimet e tij janë rreze në të cilat reflektohen kuptimet e shpalljes së lartë hyjnore. Më këtë shpallje u ballafaquan të parët dhe të mbramit. Përmes këtyre kuptimeve arriten të gjithë ata qe deshën të dijnë të vërtetën se nga erdhen ? E si jetojnë? dhe ku do shkojnë?
Është e vërtetë se Kur’ani fisniik nuk ka zbritur për vëtëmse para 14 shekujve edhe pse kuptimet e tij të vjetra-të reja në të janë përmbledhjet e shpalljeve të mëparshme, këshillat e drejtuara njerëzimit qysh nga agimi i historisë. Kur’ani është përmbledhje e urtësive të mëdha, të cilat tingëlluan në veshët e popujve në kohëra të ndryshme. Në të shofim një eksponim të përpikt të udhëzimeve qiellore për të cilat pati nevojë toka përgjat brezave të kaluar. Për atë ai është përmbledhje e të vërtetave të pandryshuara e skjarues i kujdesit hyjnore ndaj robëve të Tij prej se u krijuan e deri sot e derisa të mbaroj kjo botë. Lidhur ë këtë të vërtet thotë Allahu xh.xh duke theksuar disa këshilla të Tij.: “ Vërtetë kjo ( që thotë Kur’ani) ishte në fletushkaat e para( shpalljet e ndryshme të pejgamberëve). Fletushkat e Ibrahimit dhe Muses.” El ealaa 18-19.
Dhe thotë pasiqe të këtë treguar historinë e popujve dhe të pejgamberëve të kaluar dhe përmbledh shenimet për një numër të madh të tyre :
“Edhe në këtë (ngjarje) ka argumente, po shumica e tyre nuk u bënë besimtarë. E Zoti ytë është padyshim i plotëfuqijshmi dhe i mëshirëshmi. E edhe ai (Kur’ani) është shpallje e Zotit të botëve. Atë e solli shpirti besnik (Xhibrili). E solli në zemrën tënde, për të qenë ti prej atyre që tërheqin vrejtjen (pejgamber). (të shpallem )Më gjuhë të kulluar arabe. Dhe se ai (Kur’ani ) është i përmendur edhe në librat e mëparshëm.” Esh-shuaraa 190-196
Kurse kur flet për shkatërrimin e popujve të mëparshëm thotë: “Për arsye se kur u thuhej atyre: Nuk ka Zot tjetër përveç Allahut, ata e mbanin vetën lartë. Dhe thoshin: “ A do ti braktisim ne zotat tanë për një poet të çmendur? Jo por ai u solli të vërtetën dhe vërtetoi të derguarit e parë.” Es-safaat 35-37E pejgamberi që erdhi më këtë libër e dinte se po përtrintte dinin-fenë, ai restauroj pjesët që ishin rrënuar, sqaroj simptomet e shenjat që ishin shlyer, prandaj edhe thotë pejgamberi a.s: “ Ua solla dinin-fenë, të pastër e të çiltër, e sikur Musa të ishte gjallë tash, nuk do bënte ndonjë gjë tjetër përvetëmse do të ndiqte rrugën time”
Vërtetë, sikur Musa a.s të ishte gjallë nuk do bënte tjetër vetëmse do ndiqte rrugën e tij( Muhamedit a.s). E njëjta gjë është edhe për pejgamberët tjerë, ngase pejgamberi i fundit erdhi qe të zbatoj thesarin e atyre qe i paraprinë atij në këtë botë, erdhi qe të ndërtoj mbi bazat e thesarit të e tyre atë që përputhet më qëllimet e tyre. Libri i tij është libri më i përpikët qe tregon se si u tha Nuhi a.s poopullit të vet, e si u tha Ibrahimi a.s popullit të vet si dhe çka i tha secili pejgamber popullit të vet duke e udhëzuar. Vërtetë Kur’ani është udhëzim për tërë jetën.
Nëse argumentet e universit janë argumente qe heshtin, njerëzit nxjerrin nga to gjykime e ide e mësime, argumentet e Kur’anit janë argumente qe flasin, njoftojnë njerëzit me Zotin e tyre si dhe udhëheqin ata. Allahu xh.xh i krijoj njerëzit në këtë univers gjigant, i bëri ata të jetojnë në një pjesë të këtij universi, atyre u dha urtësi e mëndjemprehtësi të etshme për të dijtur atë qe e rrethon dhe atë qe është largë tij. Zoti nuk i la në konfuzitet e të humbur qe të shkapetën në një sferë të paudhëzim. Asesi nuk i la pa udhëzues të qetë qe do ti udhëzonte më mirësi e experiencë në rrugët e ndryshme e qe nuk do ti humbte e as nuk do habitej. Po vërtetë ata kanë me vete udhëzimin e Zotit të cilin e bartën brez pas brezi pejgamberët, të cilët dhanë përpjekjet e tyre gjatë jetës qe ti mësonin e udhëzonin njerëzit.
Ky udhëzim shoqëroi njerëzimin qysh nga agimi i historisë së tyre, ky udhëzim më vonë u shkallëzua në forma e metoda të ndryshme përgjatë historisë derisa përfundoj në këtë formë stabile në librin e mrekullueshem. Kështu iu shkrue amëshimi këtyre udhëzimeve, të mbesin përherë fanarë ndriçues i të vërtetës dhe garantues i udhëzimit .
Ai qe e krijoj jetën më plotë sekrete, nuk e la atë enigma të pazberthyeme për ata që kalojnë në të, për atë bëri qe feja të jetë çelësi qe hap dhe dëshifron këto enigma. Ai bëri Kur’anin burim feje të përmbledhë të gjitha mësimet e Tij prej ezelit-nga fillimi ii krijimitt deri në përfundim..
Përputhshmëria e Kur’anit më të vërtetat e universit është e vërteta e pamohueshme ngase Zbritesi i Kur’anit njehërit edhe Ai qe i bën retë të levizin. Është e pamundëshme të ketë konfrontim mes të vërtetave të Kur’anit dhe të vërtetave të universit, ashtu sikur është e pamundëshme të konfrontohet fjala e të dijshmit dhe vepra e tij. Realiteti është se Kur’ani është shprehje eAllahut (krijese qe flet), kurse universi gjigant është një Kur’an tjetër qe heshtë, qe të dy dalin nga një esencë dhe qe të dy kanë një qellim. Ndoshta këtu qëndron sekreti i betimeve të Allahut qe theksojnë këtë kuptim në thënjët e Tij:
“Betohem në shuarjen (përendimin) e yjëve. E ai është betim i madh, sikur ta dini. Se më të vërtetë ai është Kur’ani i famshëm. Është në një libër të ruajtur. Atë nuk e prekë kush, vetëm të pastrit. Është i zbritur prej Zotit të botëve.” Elvakiah
Betimi në këto planete në këtë univers të gjerë, në të cilin lindin e përendojnë, është një shenjë qe tregon vendin e lartë të Kur’anit qe ne duhet kemi rrëspekt të veçant për të! Sikur është një univers tjetër më kuptime të gjëra e gjithëpërfshirëse pran botës materiale në të cilën jetomë.
Ky betim është përseritur në forma të ngjashme në suret tjera. Betimi ishte edhe në krijesat e Allahut që shifen e nuk shifen.
Atë që ne e përceptojmë nga ky univers është shumë më pak se sa ajo që ne nuk e shofim. Në të gjitha këto Allahu u betua se Kur’ani është mrekulli qe ka buruar nga Ai, i Lartëmadhëruar është Ai, Kur’ani nuk ka mundësi të jetë nga ndonjë krijesë cila do qoftë ajo.:
“Pra unë betohem në atë qe e shihni! Edhe në atë qe nuk e shihni! Se më të vërtetë ai (Kur’ani) është fjalë e (Zotit) që e lexon i dërguari i ndershëm. Ai nuk është fjalë e ndonjë poeti, po ju nuk besoni. Nuk është as fjalë e ndonjë falltori, por ju nuk përkujtoheni. Është zbritje prej Zotit të botëve!
El vakiah 38- 43
Ky betim na paraqitet edhe në formë tjetër duke theksuar vendin dhe kohën se bashku si dhe duke përfshier në vete edhe gjallesa tjera të cilat janë drejtuar drejt fundit të tyre të gaditur. Dalin nga errësira e natës qe ti paraqiten kjartësisë së ditës, i dhan lamtumirën lëvizjes së ditës dhe presin qetësinë e natës. Kështu sillet toka duke përqafuar faqet e yjëve natën pas të ketë notuar ditën për një kohë në rrezet e diellit.
“ Betohem fuqimisht në yjet që tërhiqen (ditën, e ndriçojnë natën). Që udhëtojnë e fshihen. Pasha natën kur ajo ia behën më errësirë. Pasha agimin kur ai merr frymë ( shkrep)! S’ka dyshim se ai (Kur’ani) është thënie e të dërguarit fisnik (që e pranoj prej Zotit). Që është i fortë dhe qe ka vend të lartë të Zoti i arshit.Që është i rrespektuar atje (në mesin e engjujve) dhe besnik. Nuk është i marrë shoku i juaj (Muhammedi a.s)” Et-tekvir 15-22
Ky Kur’an në të cilin bëhet betimi është fjala e pejgamberit fisnik, më të e dërgoi Zoti arshit të shënjt ta njoftoj jetën më të vërtetën El-hak e të mos humbet sado që të zgjat koha dhe sido që të marr jeta ndonjë trajtim gjatë përpjekjeve në këtë botë.
Duke pas parasyshë se Kur’ani fisnik ishte bazë e civilizimit të madh njerëzore, ai ishte edhe motivues i revulucioni shpirtrorë e ideore, ai përcolli e përshkroj historinë e botës përgjatë etapave të ndryshme. Ne do mundohemi më ndihmen e Allahut ti skjarojmë shkurtazi disa specifika të lëvizjeve të cilat kan ndikim të pamohueshëm dhe të thellë në jetë.
Është e vërtetë se suksesi i renesancave dhe qendrimi i tyre është i lidhur ngusht më ndjenjat dhe idetë,them troç avansimi dhe ngritja e vërtetë nuk mund të realizohet ndryshe përvetëmse duke u bazuar në ndjenjat fertile dhe ciltërsinë e ideve. Për atë është e domosdoshme qe revolucionet sociale të paraprihen nga revulucionet letrare, të cilat do ti mbushnin zemrat dhe mendjet më besim e mbështetje për ato revulucione. Popujt mund të ballafaqohen më lëkundje të përkohshme, madje thymje të ndryshme apo edhe triumfe e fitore të shpejta, civilizimet mund të ballafaqohen më fenomenin e baticës dhe zbaticës për shkaqe të ndryshme qoftë lokale apo edhe personale.Në të gjitha këto çështje historianët i shikojnë më një sy vrojtues pa pritur ndonjë rezultat afatgjatë. Ndërsa renesancat të cilat shoqërohen më vigjilencë të gjere njerëzorë e përmbushen me emocione vullkanike dhe shiket profande, këto çështje janë të rrëzikshme dhe më konsekuenca.!!
Për shëmbull sot shofim atë se çka bëri Muhamed Ali Pasha, mëkëmbësi i Egjiptit para një shekulli, ky njeri ka ba ndryshime gjigante dhe esenciale në tërë vendin, triumfet e tij ushtarake ishin shumë të mëdha saqe nuk mbahen mend më shekuj, ky njeri i mbushi më frikë zemrat e armiqëve të tij. Kështu këto vënde u bashkuan kundër tij dhe iu kundërvyen të gjithë se bashku dhe e munden atë në tokë dhe në det. Mesa vdiq ky burrë më të vdiq edhe rënesanca që e ndërtoj ai.! Athua përse ?
Ngase kjo renesance nuk kishte rrenjet ne ndjenjat e populates se pergjitheshme, poashtu kjo renesance nuk kishte me vetee gard shkrimtaresh e ideologësh të cilët do ta prezantonin atë, po ashtu rreth kësaj renesancë nuk u afruan dietarët e letrarët, të cilët duhej ta përcillnin rrënjën e kësaj renesancë në trollin e duhur ku do i garantohej jeta e ti garantohej zhvillimi dhe vazhdimi i saj.
Krahaso këtë lëvizje që e bëri ushtaraku Muhamed Ali dhe lëvizjen që i parapriu kësaj lëvizje disa vite, kam për qellim lëvizjen e të drejtave të njeriut në Francë. Kësaj lëvizje i paraprinë përpjekjet e dietareve,letrave e publicistëve, të cilët mbollën në gjak këtë lëvizje dashurinë për lirinë dhe urrejtjen për padrejtësinë. Artikujt e tyre shtonin flaken e dashurise në zemrat e publikut dhe ndriconin rrugën e ardhmnerisë dhe aktualitetin. Krahaso gjithë ashtu edhe këtë lëvizje edhe më revulucionin e klasave të cilen e ndezën rusët. Ata ban që propaganda tërheqëse ti paraprinte dhe të përcillte revulucionit. Formuan parimet e tyre i bazuan në shpresat e ëndërrat e atyre qe ishin të shtypur dhe ëndërrat atyre e ambicioze..Në çfardo rasti kur pësonin ndonjë humbje e raamje, së shpejti gjenin kush u dilte në ndihmë në përpjekjet e reja të revulucionit me shpresa afatëgjate. Një gjë e tillë vërteton atë që tham më parë se ngritjet e mëdha nuk qendrojnë e vazhdojnë për vetëmse sa është lidhëshmëria e ndjenjave dhe ideve më vete shpirtin dhe mëndjen e njeriut.
Renesanca që shoqëroi Kur’anin është një shoqërim i ditës me diellin. Ajo gjet shkaqet e jetës dhe lulëzimit në këtë libër në atë mënyrë që fascionon mëndjet e mendimtarëve.
Ky Kur’an i siguroj rënesancës Islame elemente të ekzistencës dhe kompletimit në atë mënyrë që nuk do arrinin formonin njëmijë minsitri të propagandas që do të rreshtohenin për të ushqyer ndjenjat e emocionet dhe mendimet më mijëra filma vigjilentë dhe oratorë të rangut të lartë.
Ky Kur’an ishte për lëvizjen Islame gazeta, radio, libër dhe oratoria e saj. Nga ajetet e tij u lekundën e dridhen breza e breza te stagnuara ku morrën dridhjen e jetës, më ndihmën e tij i thyen prangat e xhahiljetit të parë ku mbi të ndërtuan një rënesancë të re e cila u karakterizua më të vërteta dhe llogot e veta: rënesance e cila nuk u ndertua e nuk u nis vetëm nga një njeri dhe të vdes më të, por kjo rënesancë buron nga thellësitë e shpirtërave të cilët besuan fuqimisht e padyshim dhe më bindje. Në atë mënyrë që pothuejse secili nga këta bartës të këtij misioni janë njehërit edhe :
“Thuaj : “Namazi im, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime janë thjeshtë për Allahun Zotin e botëve!
Ai nuk ka shok ( nuk adhuroj tjetër) Më këtë.( thjeshtësi të adhurimit vetëm për Zotin) jam I urdhëruar dhe jam i pari i muslimanëve (i pari që e pranoi dhe i bindem)! El-enaam 162-163.
Islami persosi lidhjen e mesazhit të vet qiellor më ata që e pranuan atë si dhe jetës të cilën deshirojnë ta jetojnë ata. Kur’ani ishte mbështetës esencial e shpirtërore dhe mëndore i përpjekjeve të ndjekësve të vet dhe i punës së tyre të sistematizuar në orientimin e tyre në jetë si dhe riorientimin e saj në baza më të forta. Kur hyjmë në kapitullin e krhasimit në mes shtyllave letrare të revulucioneve të ndryshme, gjejmë se lidhëshmëria e muslimanit më Kur’anin është shumë më e fortë dhe e pastër se sa lidhëshmëria e komunistëve më librin e “Marksit” e të tjerëve. Si dhe të demokratëve më librin e “Ruso” e të tjerëve. Vërshimi ideor qe nep Kur’ani dhe çlirimi i gjokeseve nga ai rritë entuziazmin për të, ai është largë krahasimit më çfardo rënesance dhe revulucioni qoftë në të kaluaren e lashtë aapo edhe të afërt.
“ A nuk e shf se shpata prêt më forcën e vet edhe nëse thuhet se shpata lëvizen nga shkopi”
Suksesi i propagandës shpirtërore dhe ideore që Kur’ani e krijojë ( në zemrat e mendjet e besimtarëve),ai hodhi dobësinë në zemrat e armiqëve të vet. Ata e luftuan atë (Islamin e Kura’anin ) por në zemrat e tyre kishte dyshim në qëndrimet dhe çështjet e tyre. Egzistojnë më mijëra njerëz që e luftojnë Islamin e në mbrendine e tyre kan rrespekt për të vërtetën e tij dhe vërtetojnë mesazhin e tij. Kur’ani shtroj argumentet e veta dhe metodat e veta në mënyrë të qartë e të prerë çka nuk la vend për dyshim që mund të depërtonte në shpirtërat e njerëzve, thirrja e tij ishte e lartë sa nuk tejkalohet. Nuk ka sukses më të madh për mesazhin sesa kur armik e ndien në mbrendinë e vet se ai nuk është në të drejtë. Nuk ka sukses më të madh për mesazhin se sa kur ky mesazh arrinë të ndikoj në radhët e armikut deri në atë shkallë që të ndaj njeriun nga vetëvetja e tij!?
Kur’ani arriti të ketë këtë ndikim tek miqët dhe armiqët me disa sekrete e mrekulli të cilat i prezentuan dietarët nga libri i Zotit dhe disa sekrete të amshueshmërisë të cilën ia dha Zoti ajeteve të tij.Adhuruesit e mrekullive materiale nuk i pëlqenin këto konsekuenca të ndikimit të tij. Ata thonin
Duke shpresuar : “Sikur të ishte ndonjë Kur’an që më të do të ecnin malet, që më të do të plasej toka, që më të do të flisnin të vdekurit” Er-rra’d 31
Jo. Më këtë Kur’an ecin burrat ( njerëzit), më të ndreqet toka e më të flasin të gjallit. Ky libër riformon jetën në modele të reja, e shpirtërave iu kthen shikimin e shëndoshë , njerëzit i mbron nga e keqja e djajëve, ndytësitë e të marrëve dhe traditat e injorantëve dhe mohuesve. Ky është libri i ekzistences, atë e njef kush njef vetën e vet dhe kush din qellimin e jetës së vet që nga fillimi e deri në mbarim, ndërsa mohuesit do ta dijn të vërtetën e tij nesër nëse nuk e dijn sot. “ Jo, (ata nuk besojnë) se e tërë çështja i takon vetëm Allahut. A nuk e kanë të qartë ata që besuan se, sikur të donte Allahu do ti drejtonte në rrugë të drejtë të gjithë njerëzit, por ata që nuk besuan e për shkak të asaj që bënë, do t’i godas vazhdimisht fatkëqësi e kohës ose do ta rrethojë ( fatkëqësia) vendin e tyre deri sa të vijë urdhëri i Allahut. Allahu nuk e then premtimin” Er-rra’d Kur’ani View High function
Poezi islame
poezi per allahun Poezi per ""Allahun""
Kush e Krijoi botën me gjithe këte bukuri,
Kush ja dha natyrës, gjithe këte hijeshi,
Kush Krijoi njeriun, veshët edhe sytë,
Kush vetëm Një Zot, që nuk ka të dytë.
Ngjyrën trëndafilit, vallë e kush ja dha,
me aromë aq t'kendshme vallë e kush e mba,
Kush veçoi njeriun, përmbi çdo gjë tjetër,
Kush, vetëm Një Zot, që nuk ka shok tjetër.
Natyrën e vdekur, vallë e kush e ngjall,
Pranverën pas dimrit, kush e ben me ardh,
Kush ringjall njeriun, pasi eshte bere tokë,
Kush vetëm Një Zot, që s'ka tjeter shok.
Kush na e jep shiun që tokën gjelbron,
kush e krijoi hënën që motet i ndrron,
Zogjte që fluturojnë qiellit, vallë e kush i mba
Kush vetëm Një Zot, që shok tjetër s'ka.
Njeriut që mendon, me dyshim s'i mbetë,
Zoti i ka dhënë mendjen, le të gjykojë vetë,
Parajsa dhe ferri na presin n'at jetë
Ç`ka të bësh këtu, atje ke me e gjetë
Të lumt ne ja gëzimi jonë
Ramazani n’mesin tonë
Ty Allahu të ka caktue
M’shirës s’Tij me na afrue
Mirë se erdhe fati jonë
O prenvera e shpirtit tonë
Ti na sjellë ne çdo të mirë
Lidhë shejtanin në zinxhirë
N’ty Allahu çon mir’sinë
Shumë rahmet për krejt njer’zinë
Fort të madh namin e mban
Se n’Ty Zoti çoi Kur-an
N’Ty nji natë veç sa ka vlera
Ma se tridhetë mijë netë tjera
Lejlej kadrin me shumë vlerë
Sa s’i kanë njimijë muej tjerë
N’Ty ne kemi kënaqësi t’parë
Në aksham kur hajmë iftar
N’ahiret tjetra na mrrinë
Kur t’takohemi me Perendinë
Punën e mirë Zoti çdo herë
Na e rritë dhetë deri n’shtatëqind herë
Por agjinimi asht i Tij
Dhe shpërblimi s’ka kufi
Çka Allahu n’ty dha vetë
N’dhetë ditë t’para sjell rahmet
N’dhetë ditë tjera Zoti thërret
Rob’t e vet në magfiret
N’dhetë të fundit çka na bjen
Nuk na len me ra n’xhehennem
Ti ne shpirtin na e pastron
Kurse trupin na e forcon
Vlera jote nuk shkon bosh
Prej Teje dalim ma të sh’nosh
Pra çdokush ka borxh prej nesh
Të bajm dhikër sa ma shpesh
Punë të mira pa ia nda
Besimtarin me e pas vëlla
Mos t’harrojmë nji gja aspak
T’japim fitrin dhe sadakë
Pasunisë me i dhanë zekat
Me i ndihmue kështu fukaratë
Që n’Bajram t’jen n’gjendje t’lartë
Si n’Ramazan-t’barabartë
Atëhere Zoti, s’ka dyshim
Na shpërblen për agjërim
Ia hap derën në Xhennet
Çdo agjinuesit të vërtetë
Të lumt ne ja gëzimi jonë
Ramazani n’mesin tonë
Ty Allahu të ka caktue
M’shirës s’Tij me na afrue
Mirë se erdhe fati jonë
O prenvera e shpirtit tonë
Ti na sjellë ne çdo të mirë
Lidhë shejtanin në zinxhirë
N’ty Allahu çon mir’sinë
Shumë rahmet për krejt njer’zinë
Fort të madh namin e mban
Se n’Ty Zoti çoi Kur-an
N’Ty nji natë veç sa ka vlera
Ma se tridhetë mijë netë tjera
Lejlej kadrin me shumë vlerë
Sa s’i kanë njimijë muej tjerë
N’Ty ne kemi kënaqësi t’parë
Në aksham kur hajmë iftar
N’ahiret tjetra na mrrinë
Kur t’takohemi me Perendinë
Punën e mirë Zoti çdo herë
Na e rritë dhetë deri n’shtatëqind herë
Por agjinimi asht i Tij
Dhe shpërblimi s’ka kufi
Çka Allahu n’ty dha vetë
N’dhetë ditë t’para sjell rahmet
N’dhetë ditë tjera Zoti thërret
Rob’t e vet në magfiret
N’dhetë të fundit çka na bjen
Nuk na len me ra n’xhehennem
Ti ne shpirtin na e pastron
Kurse trupin na e forcon
Vlera jote nuk shkon bosh
Prej Teje dalim ma të sh’nosh
Pra çdokush ka borxh prej nesh
Të bajm dhikër sa ma shpesh
Punë të mira pa ia nda
Besimtarin me e pas vëlla
Mos t’harrojmë nji gja aspak
T’japim fitrin dhe sadakë
Pasunisë me i dhanë zekat
Me i ndihmue kështu fukaratë
Që n’Bajram t’jen n’gjendje t’lartë
Si n’Ramazan-t’barabartë
Atëhere Zoti, s’ka dyshim
Na shpërblen për agjërim
Ia hap derën në Xhennet
Çdo agjinuesit të vërtetë
SHPIRTI
Kur të dalë shpirti, prej trupit të mjerë
Ah unë po ndahem, do të thotë një herë
Tre herë do thërrasë, i vdekuri i mjerë
Por ne se dëgjojmë, atë zë të prerë
Lutet dhe thotë, për Zotin e vërtetë
Ujin që të më lani të mos jetë i nxehtë
Se unë e kam trupin tash të dërrmuar
Nga meleku i vdekjes, sapo kam shpëtuar
Kam dhimbje në trup, lehtë të më fërkoni
Shumë ju lutem, të mos më dërrmoni
Sikur ta dëgjonte, zërin njerëzia
Shpirt nuk do të mbetej, do vdiste gjithësia
Trupin e atij shpirti sikur ta vështrojë
Një melek i vjen, e do ta kuvendojë
Trupin tënd të vdekur, a e sheh i thotë
Vallë si jetove ti në atë botë
Obligimet që duheshin vallë a i praktikove
Apo me gjynahe, jetën ti e cove
Ia falim namazin pasi e ngrejmë
Në varr e mbulojmë, ikim dhe e lëmë vetëm
Ah njeriun e shkretë, me dhe e mbulojmë
Pa dyshim të gjithë atje do të shkojmë
Vëllezër të dashur, të gjithë u po shkoni
Të gjithë ju po ikni, por mua mos më harroni
Ku është dashuria, që më parë kishit
Ku janë fjalët e ëmbla që ju flisnit
Babai im ku është, sa fort që më donte
Ku është dhe nëna që pa mua s’duronte
Një fëmijë të mos ishte, në derë do të dilte
Një natë të mos ishte, gjumë gjithë natën ajo s’kishte
Sa isha i gjallë, në jetën e shkuar
Me njerëz të mirë, rrija i nderuar
Në varrin e errët, ah ç’u futa unë
Trupin e kam të zhveshur, qefina kan unë
Asnjëri nga shokët si di hallet e mia
Si qenka kjo vdekja, se di njerëzia
Nga të gjithë të ligat na shpëto Ti Vetë
Në xhenetet e Tua na ndero përjetë.
*Na ruajte Zoti nga te ligat e kesaj bote!*
O ZOT!
O Zot! Sjelli vëllezërive që të përhapin dashamirësinë,
që të mos coptohen mes vete duke përhapur armiqësinë.
O Zot! Sjelli shqiptarëve që të gjejnë virtytet e humbura,
që të mos vazhdojnë jetën duke i vepruar krijimit kundra.
O Zot sjelli vëllezerit të mos e shpenzojnë moshën kot,
se shumë është gabim të mendojnë vetëm për sot.
O Zot sjelli shqiptarëve që të fitojnë lumturinë e të dy jetëve,
edhe në këtë jetë të shpëtojnë nga ndëshkimi i tjera shteteve.
O Zot! Sjelli vëllezërve që nga ateizmi të shpëtojnë,
islamin si shkak shpëtimi asnjëherë të mos e harrojnë.
O Zot! Mësoju shqiptarëve shkakun e ardhjen në këtë botë,
duke u kujdesur të vënë re se njeriu çka do të thotë.
O Zot! Silli që tanët ta ndiejnë nevojën e bashkimit mes vete,
që të bëhen shembull dhe udhëzues për të tjera shtete.
O Zot! Sjelli shqiptarëve që t'i përulen urdhërave të fesë,
që të fitojnë ndaj të gjithë botës respekt dhe besë.
O Zot! Sjelli vëllezërve që të zotërojnë besim të fortë,
për ta zotruar atë nuk duhe ta kalojmë kohën kot.
O Zot! Sjelli shqiptarëve që të gjejnë Zotin e vet,
që të mos u përulen krijesave dhe të jenë të qetë.
O Zot! Shpëtoji vëllezërit nga ndëshkimi i armiqve,
që të gjejnë rrugën Tënde të mos shkojnë pas tjerave.
O Zot! Sjelli shqiptarëve që të mos harrojnë vdekjen,
falja gabimet e tyre duke ia heqë qafës hekjen.
O Zot! Zgjoji vëllezërit tanë që të gjejnë rrugën,
që të mos harrojnë se atyre kush ua sjell bukën.
O Zot! Vëreji tanët që të dinë se do të japin llogari,
të mos kalojnë jetën në vende boshe si në angari.
O Zot! Sjelli vëllezerve që të bëhen besimtarë,
për ndryshe nuk vlen jeta, vetëm se është një barrë.
O Zot! Sjelli vëllezërve tanë që të bëhen të sjellshëm,
si në kohë të lashta kur ata ishin të hershëm.
O All-llah! Sjelli vëllezërve që të fitojnë hirën Tënde,
duke u mbështetur tek Ti, të mos adhurojnë tjetër vende.
VËLLEZËR TË DASHUR
Vëllezërit të dashur që kërkoni të jetoni qetë,
për punën tuaj kuvendoni e mos thoni se e di vetë.
Mbajuni të drejtës se aty është shpëtimi,
sepse tek tradhtia nuk ka kurrfarë fitimi.
Në univers asgjë nuk është i çrregullt,
bile ende planetet qarkollojnë të rregullt.
Bëni studimin e të dy jetëve për të mos u penduar,
duhet të mos harroni se ku keni për të shkuar.
Mos studimi për jetën tjetër na kushton shtrenjtë,
t`i bashkojmë dy dijet atje për të fjetur qetë.
Të përpiqemi të mos jemi prej të vonuarve,
dhe shumë dobi të ëjmë nga provat e të moshuarve.
Ruzulli tokësor është një urë shumë e vjetër,
si do të kalojmë në to, na është lajmëruar me letër.
Ka nevojë që të zgjohemi pak me herët.
që të mos pendohemi si ato të tjerët.
Këtu urdhërat e Krijuesit pranoji si burrë,
që të fitosh mirësitë që nuk sosën kurrë.
Dije se ke ardhur në këtë jetë për t'u provuar,
nuk do të qëndrosh këtu por ke për të shkuar.
Ju që kërkoni rehatinë e mirë në jetën tuaj,
mund ta fitoni me ndihmën e Krijuesit tuaj.
Kujdesuni vëllezër kësaj jete të përkohshme,
se e ke përpara një jetë të gjatë e të përhershme.
Nga zjarri i haramit ruaju e kujdesu fije për fije,
që të fitosh lumturinë bën punën që të ka hije.
O vëlla ty kurrë të mos të mashtrojnë armiqtë,
mos i beso fjalës se tyre edhe kur të thojnë "shpirt".
Aeroplanin madhështor e ndërtoi njëri,
por mushkonjën e vogël nuk mundi asnjëri.
Përse kokëlartësohesh me begatitë e huaja,
kurse as veglat e trupit tënd nuk janë të tuaja.
Zoti të ka pajisur me shumë lloje shqisash,
të ka ndërtuar si njeri prej disa triljon qelizash.
Nënëve të mia fisnike
Ju jeni nëna të të gjithë dijetarëve gjeni,
po ashtu pa pritur fare gjë po shërbeni.
Me mëshirën tuaj, s'mund të bëhesh rival,
të gjithë shërbimin e fëmijëve po e bëni falë.
Por po përballoheni me të kundërtën e saj,
po ju ndëshkojnë djemtë tuaj hiç pa faj.
Ka merituar të gëzohet por vajton dhe qan,
djali e hedh në vetmi e bukën thatë po e ha.
O nëna fisnike, ke hasur në ato që s'i ke pritur,
që do të përballohesh me to, fare nuk e ke ditur.
Djali fatkeq e nxorri nënën në vendbanim azili,
o nënë, ti në fakt këtë arshmëri e pritje me zili.
Nëna e pafat që me shpirtin e saj i rriti djemtë,
nuk priste këtë ditë që atë ta lënë vetë.
Kur e pyesin djalin, nënën duke e pasur në dorë,
si e nxorre, mos harro kurrë se ke për ta korrë.
Nëna duke qarë me vaj, djali po kërcen si hor,
një ditë atë e pyesin, nënën përse e nxore me zor.
Prindërit u përballuan me djemtë fare pa besë,
kurse nëna e mjerë vraponte me shpinën plot ngarkesë.
A e pritshe ti këtë kur e përkundje në djep,
që tani të ndihesh rëndë edhe kur rri në një cep.
O nëna ime fisnike që je heroinë e mëshirës,
shpresën mos e humb se është një Mëshirëbërës.
Ju prindërit jeni përpjekur pa pritur pagesë,
All-llahu ju paguan me xhennnet-ul firdeusë.
MOTRA IME FISNIKE
Motra ime, vajza e nënës fisnike,
ruaje nderin, e bëhu besnike.
Mbroje moralin si vajzë fetare,
se femra pa to nuk vlen fare.
Ajo është caktuar për burrin e vet,
duhet të mbrohet si letër sekret.
Në qoftë se do të jetosh rehat e qetë,
asnjëherë natën mos shko diku vetë.
Fatkeqësisht të tjerët ua kanë empozuar,
ke marrë pa zgjedhur dhe i ke huazuar.
Veshu e mbathu si vajzë besimtare,
dhe nëpër rrugë bëhu këshilltare.
Gjendja shprehjet i argumenton,
se vetëm fjala kudo nuk ndikon.
Kujtoje mirë punën që po bën,
duhet ta mendosh se ku ajo të çon.
Duhet të adhurosh Krijuesin tënd,
se nuk je e krijuar nga tjetërkënd.
O motra ime bëhu shembullore,
mos u përul si disa shërbëtore.
Femrat All-llahu nuk i ka burgosur,
por me mbulesën e tyre i ka përsosur.
Ai shumë më mirë i di nevojat e saj,
vajza të mos mbesë asnjëherë ndër faj.
Mosmbulesa e femrave për kohën e tashme,
është një armë e mirë forcave të jashtme.
Ata ta hoqën formën që ke pasur,
ke marrë pa zgjedhur atë që ke hasur.
Nën maskën e kulturës femrën e abuzojnë,
me femrat tona ne fort po na lëndojnë.
Për stërgjyshërit tuaj lexo historinë,
çfarë ka qenë namusi për shqiptarinë.
Duke patur shansin ta fitosh xhennetin,
mos të të bëjnë tradhtarët dru për xhehennemin.
Mëshira e Allahut të dhuroi çdo gjë,
sepse ti përpara nuk ke qenë asgjë.
Motra fisnike ke shans sa je gjallë,
të ikën nga dora kur të mblojnë me zallë.
O vajza besimtare dhe nëna fisnike,
mbroje fenë tënde dhe bëhu besnike.
O Allah na ke krijuar
pejgamber na ke derguar
nga e keqja na ke larguar
ne udhe te drejte na ke udhezuar
Cfare te bejme na ke treguar
punen tone e ke vleresuar
gjithmone na ke meshiruar
Xhennetin na ke premtuar
O Allah na ke mesuar
jeten si me e jetuar
O Allah na ke treguar
si falje me te kerkuar
O Allah na ke begatuar
gjithe te mirat na ke dhuruar
zemrat tona ke zbukuruar
me Islam i ke nderuar
Nga gjithe krijesat na ke dalluar
mendjen Ti na ke dhuruar
Rrugen e drejte per te kuptuar
dhe vec Ty per te adhuruar
Si te veprojme na ke sqaruar
Kuranin Ti na ke dhuruar
dhe me te na ke udhezuar
dite e nate kam per te te kujtuar.
Të lumt ne ja gëzimi jonë
Ramazani n’mesin tonë
Ty Allahu të ka caktue
M’shirës s’Tij me na afrue
Mirë se erdhe fati jonë
O prenvera e shpirtit tonë
Ti na sjellë ne çdo të mirë
Lidhë shejtanin në zinxhirë
N’ty Allahu çon mir’sinë
Shumë rahmet për krejt njer’zinë
Fort të madh namin e mban
Se n’Ty Zoti çoi Kur-an
N’Ty nji natë veç sa ka vlera
Ma se tridhetë mijë netë tjera
Lejlej kadrin me shumë vlerë
Sa s’i kanë njimijë muej tjerë
N’Ty ne kemi kënaqësi t’parë
Në aksham kur hajmë iftar
N’ahiret tjetra na mrrinë
Kur t’takohemi me Perendinë
Punën e mirë Zoti çdo herë
Na e rritë dhetë deri n’shtatëqind herë
Por agjinimi asht i Tij
Dhe shpërblimi s’ka kufi
Çka Allahu n’ty dha vetë
N’dhetë ditë t’para sjell rahmet
N’dhetë ditë tjera Zoti thërret
Rob’t e vet në magfiret
N’dhetë të fundit çka na bjen
Nuk na len me ra n’xhehennem
Ti ne shpirtin na e pastron
Kurse trupin na e forcon
Vlera jote nuk shkon bosh
Prej Teje dalim ma të sh’nosh
Pra çdokush ka borxh prej nesh
Të bajm dhikër sa ma shpesh
Punë të mira pa ia nda
Besimtarin me e pas vëlla
Mos t’harrojmë nji gja aspak
T’japim fitrin dhe sadakë
Pasunisë me i dhanë zekat
Me i ndihmue kështu fukaratë
Që n’Bajram t’jen n’gjendje t’lartë
Si n’Ramazan-t’barabartë
Atëhere Zoti, s’ka dyshim
Na shpërblen për agjërim
Ia hap derën në Xhennet
Çdo agjinuesit të vërtetë
VËLLEZËR TË DASHUR
Vëllezërit të dashur që kërkoni të jetoni qetë,
për punën tuaj kuvendoni e mos thoni se e di vetë.
Mbajuni të drejtës se aty është shpëtimi,
sepse tek tradhtia nuk ka kurrfarë fitimi.
Në univers asgjë nuk është i çrregullt,
bile ende planetet qarkollojnë të rregullt.
Bëni studimin e të dy jetëve për të mos u penduar,
duhet të mos harroni se ku keni për të shkuar.
Mos studimi për jetën tjetër na kushton shtrenjtë,
t`i bashkojmë dy dijet atje për të fjetur qetë.
Të përpiqemi të mos jemi prej të vonuarve,
dhe shumë dobi të ëjmë nga provat e të moshuarve.
Ruzulli tokësor është një urë shumë e vjetër,
si do të kalojmë në to, na është lajmëruar me letër.
Ka nevojë që të zgjohemi pak me herët.
që të mos pendohemi si ato të tjerët.
Nje dite une pyeta
Me thoni kush e di
Cili e ka krijuar
Tere kete gjithesi.?
Kush e krijoi diellin
Token kush e krijoi
Kush e ngriti qiellin
Dhe e zbukuroi.?
Kush i krijoi yjet
Qe naten ndricojne
Kush i krijoi lulet
Qe token zbukurojne
Kush i krijoi kafshet
Bimet anembane
Kush e krijoi te keqen
Bashke me te belane.
Deri naten vone
Rri edhe mendoj
Po tere keta njerez
Valle kush i krijoi?
Shume po mendoj
Pasi ska mundesi
Qe te ndodhin vete
Tere keto mrekulli
Nje plak i moshuar
Drejt ne sy me pa
Qeshi i gezuar
Dhe pastaj me tha:
Ti mendohesh kot
Ku ska per tu menduar
Cdo gje qe egziston
Allahu e ka krijuar
SHPIRTI
Kur të dalë shpirti, prej trupit të mjerë
Ah unë po ndahem, do të thotë një herë
Tre herë do thërrasë, i vdekuri i mjerë
Por ne se dëgjojmë, atë zë të prerë
Lutet dhe thotë, për Zotin e vërtetë
Ujin që të më lani të mos jetë i nxehtë
Se unë e kam trupin tash të dërrmuar
Nga meleku i vdekjes, sapo kam shpëtuar
Kam dhimbje në trup, lehtë të më fërkoni
Shumë ju lutem, të mos më dërrmoni
Sikur ta dëgjonte, zërin njerëzia
Shpirt nuk do të mbetej, do vdiste gjithësia
Trupin e atij shpirti sikur ta vështrojë
Një melek i vjen, e do ta kuvendojë
Trupin tënd të vdekur, a e sheh i thotë
Vallë si jetove ti në atë botë
Obligimet që duheshin vallë a i praktikove
Apo me gjynahe, jetën ti e cove
Ia falim namazin pasi e ngrejmë
Në varr e mbulojmë, ikim dhe e lëmë vetëm
Ah njeriun e shkretë, me dhe e mbulojmë
Pa dyshim të gjithë atje do të shkojmë
Vëllezër të dashur, të gjithë u po shkoni
Të gjithë ju po ikni, por mua mos më harroni
Ku është dashuria, që më parë kishit
Ku janë fjalët e ëmbla që ju flisnit
Babai im ku është, sa fort që më donte
Ku është dhe nëna që pa mua s’duronte
Një fëmijë të mos ishte, në derë do të dilte
Një natë të mos ishte, gjumë gjithë natën ajo s’kishte
Sa isha i gjallë, në jetën e shkuar
Me njerëz të mirë, rrija i nderuar
Në varrin e errët, ah ç’u futa unë
Trupin e kam të zhveshur, qefina kan unë
Asnjëri nga shokët si di hallet e mia
Si qenka kjo vdekja, se di njerëzia
Nga të gjithë të ligat na shpëto Ti Vetë
Në xhenetet e Tua na ndero përjetë.
*Na ruajte Zoti nga te ligat e kesaj bote!*
|
Dj-Gjengiz
|
|
<' |
|
|
|
